Die Zauberflöte, KV 620.
Akcja poetyckiego i zarazem pełnego emocji libretta o głębokim przesłaniu humanistycznym rozgrywa się w scenograficznej przestrzeni wielkiej biblioteki: siedziby Wiedzy, Siły, Piękna. To tu bohaterowie poznają prawdę o sobie, swą zdolność do poświęcenia, pokonywania życiowych trudności, lęku przed innymi…
Ezoteryczne i dziecinne, wzniosłe i krotochwilne, uczone i ludyczne ... Czarodziejski flet czerpie z legend średniowiecznych, baśni, fascynacji mitologią egipską. Arie, duety, tercety, kwartety, kwintety, chóry i sceny zbiorowe przeplatają się nieustannie. Każdy z tych momentów ma swój odrębny charakter, nastrój, typ orkiestry, melodykę. Libretto jest baśnią, moralitetem, komedią , tajemnicą.
W naszym przedstawieniu arie wykonywane są po niemiecku, a dialogi wygłaszane po polsku.
Fot. Andrzej Makowski
Streszczenie libretta
AKT I:
Książę Tamino ucieka przed ścigającym go wężem i wyczerpany pada zemdlony na ziemię. Trzy kobiety ratują go, zabijając węża. Ptasznik Papageno chwali się przytomnemu księciu, że to on zabił potwora. Kobiety wracają i karzą gadułę, zamykając mu usta na kłódkę. Dają się poznać jako damy ze świty Królowej Nocy, bo to właśnie do jej krainy trafił książę.
Królowa ma kłopoty: jej córka Pamina została uprowadzona. Kobiety dają księciu portret Paminy, a młodzieniec zakochuje się w niej. Gdy Królowa Nocy pojawia się, obiecuje mu rękę Paminy, jeśli uwolni porwaną z rąk złego Sarastra. Papageno ma mu towarzyszyć. Książę otrzymuje czarodziejski flet, a Papageno dzwoneczki, które mają im pomóc w kłopotach. Z ust Papagena zostaje zdjęta kłódka. Trzej chłopcy (geniusze) wskazują drogę do królestwa Sarastra.
W jego pałacu, pod nieobecność władcy, nadzorca niewolników, Murzyn Monostatos chce zmusić Paminę do miłości. Papageno, który po drodze stracił kontakt z Taminem, przypadkiem odnajduje teraz drogę do Paminy i ratuje ją przed Monostatosem. W tym czasie książę dociera do świątyni mądrości i dowiaduje się, że rządzący tu Sarastro nie jest okrutnikiem. Wzywa za pomocą czarodziejskiego fletu Paminę. Fletnia należąca do Papagena wskazuje mu drogę do ukochanej.
Pamina i Papageno próbują uciec, ale przeszkadza im w tym Monostatos ze swoimi niewolnikami. Papageno używa czarodziejskich dzwoneczków: ich dźwięk zmusza wartowników do nieustannego tańca. Już wydaje się, że ucieczka się powiodła, kiedy z polowania wraca Sarastro. Wybacza Paminie, karze Murzyna i rozkazuje zaprowadzić Tamina i Papagena do świątyni, w której zostaną poddani próbom.
AKT II
Sarastro wyjaśnia swoim braciom kapłanom, że Tamino i Pamina są sobie przeznaczeni. Jest to również powód, dla którego zabrał Paminę spod wpływu matki. Tamino musi jeszcze przejść przez szereg prób, zanim zostanie przyjęty do świątyni mądrości i stanie się godny Paminy. Tamino jest zdecydowany stawić czoło wyzwaniom, nawet jeśli byłyby niebezpieczne dla jego życia. Papageno, skuszony obietnicą nagrody w postaci powabnej Papageny, podąża z ociąganiem za księciem.
Damy Królowej Nocy ostrzegają egzaminowanych przed kapłańskimi podstępami i śmiertelnym zagrożeniem, jednak Tamino i Papageno nie dają się zwieść. Monostatos zakrada się do śpiącej Paminy. Królowa Nocy odnajduje swoją córkę i zaklina ją, by zabiła Sarastra i odzyskała siedmiokrotny krąg słońca, oznakę wielkiej władzy. Murzyn zabiera Paminie podarowany przez matkę sztylet i grozi: miłość albo śmierć. Pamina wyznaje Sarastrowi plan morderstwa uknuty przez matkę i prosi o zrozumienie dla niej.
Pierwsza próba wymaga dochowania nakazu milczenia. Papageno nie wytrzymuje tej próby. Natomiast Tamino milczy, nawet wobec błagań Paminy o jedno słowo miłości. Dziewczyna czuje się porzucona przez księcia i chce sobie odebrać życie. Trzej chłopcy odbierają jej sztylet i prowadzą do Tamina. Także Papageno chce umrzeć, ponieważ nie może już liczyć na obiecaną nagrodę. Jednak kiedy trzej chłopcy przyprowadzają mu jego Papagenę, odzyskuje chęci do życia. Pamina i Tamino przechodzą próbę wody i ognia. Prowadzona przez Monostatosa Królowa Nocy wdziera się wraz ze świtą do królestwa Sarastra, zostaje jednak zniszczona. Moc słońca pokonuje noc i rozjaśnia najgłębszy mrok.
- Nie byłbym sobą, gdybym historię Orfeusza i Eurydyki interpretował, odnosząc się wyłącznie do mitologii. Widzowie, którzy znają moje spektakle, wiedzą, że częstokroć odnoszę się do „tu i teraz” - mówi Robert Bondara, z którym rozmawiamy jako reżyserem i choreografem naszej najnowszej produkcji operowej „Orfeusz i Eurydyka” Ch. W. Glucka. Pierwsze trzy spektakle już 16, 17 i 19 listopada.
Opera Nova widziana znad rzeki, z poziomu chodnika czy lotu ptaka (a w zadzie drona) – łącznie kilkadziesiąt zdjęć wykonanych za dnia, po zmroku lub o tzw. złotej godzinie wpłynęło na nasz konkurs fotograficzny „Opera w Twoim kadrze”. Teraz nie lada wyzwanie przed Jury Konkursu, by wybrać najbardziej oryginalne ujęcia fotograficzne, jakie zostaną wydane w serii pocztówek. Na laureatów czekają również wyjątkowe nagrody rzeczowe. Oficjalne ogłoszenie wyników planowane jest 12 listop...
Szanowni Melomani,są jeszcze dostępne w sprzedaży bilety na Koncerty Sylwestrowo-Noworoczne 2024/2025, których łącznie na naszej scenie zagramy aż siedem w dniach od 28 grudnia 2024 r. do 1 stycznia 2025 r. Zapraszamy Państwa na przebojowe show ze scenariuszem, który jest niespodzianką. Gwarancją wyśmienitej zabawy na najwyższym poziomie są nazwiska realizatorów, na czele których jako reżyser stoi Sebastian Gonciarz. Przeboje muzyki klasycznej, jak i rozrywkowej wybrzmią wybo...
Tak blisko opery – i występujących w niej artystów - jeszcze Państwo nie byliście! „Służąca panią” wciąga publiczność w środek zabawnej akcji, by każdy mógł aktywnie przeżyć spektakl, jaki dla Opery Nova wyreżyserował Jerzy Jan Połoński. Premiera odbyła się w Światowy Dzień Opery! Spektakl na scenę kameralną powróci w grudniu 2024 i styczniu 2025. Tymczasem „Służąca…” intryguje z plakatu Mariusza Napierały.