Z libretta:

W oknie domu Doktora Coppeliusa nieruchomo siedzi piękna dziewczyna czytająca książkę, uchodząca za jego córkę – Coppelię.  Wzbudza niepokój w sercu Swanildy, która zauważa, że jej narzeczony, Franz zbytnio interesuje się dziewczyną. Aby sprawdzić, czy nie spotyka się z tajemniczą postacią z okna, Swanilda obserwuje młodzieńca z ukrycia.

Gdy zapada zmrok, Doktor Coppelius wychodzi ze swojego domu. Gubi klucz i nie zauważywszy tego, odchodzi. Swanilda bez wahania zabiera klucz i wraz z koleżankami wkrada się do domu. Po ich wejściu zjawia się Franz, który również próbuje dostać się do środka.

Pracownia Doktora Coppeliusa jest pełna lalek. Swanilda i jej koleżanki ostrożnie odsłaniają kotarę przy oknie, przekonując się, że tajemnicza dziewczyna to… lalka. Dziewczęta zafascynowane lalkami włączają je i bawią się, nie spostrzegając powracającego Coppeliusa, który rzuca się na nie. Wszystkie uciekają, tylko Swanilda chowa się za kotarą. Przez okno wkrada się jednak nowy intruz – Franz. Ku zdziwieniu Swanildy, Doktor ciepło go przyjmuje i częstuje winem, po którym młodzieniec zasypia. 

Coppelius rozpoczyna swoje czary mające ożywić lalkę, w którą chce tchnąć duszę wydobytą z młodzieńca. Nagle Coppelia zaczyna się poruszać i tańczyć! Wychodzi jej to bardzo niesfornie, niszczy inne, cenne lalki, przewraca je i próbuje obudzić Franza. Coppelius – zaszokowany i zachwycony domniemanym sukcesem - nie orientuje się, że lalką jest przebrana Swanilda. Dziewczynie udaje się obudzić i uratować ukochanego od grożącego mu niebezpieczeństwa.

Odbywają się uroczystości zaślubin Franza i Swanildy. Pojawia się rozzłoszczony Doktor Coppelius, któremu Swanilda pragnie wynagrodzić wyrządzone szkody w pracowni i ofiarowuje mu swój posag. Burmistrz nie zgadza się i sam wręcza Doktorowi sakiewkę z pieniędzmi. Rozpoczyna się świętowanie, któremu towarzyszą tańce.

W połowie XIX wieku największą zasługę dla rozwoju baletu mieli dwaj współcześni sobie kompozytorzy: Francuz Léo Delibes ( 1836-1891) i Rosjanin Piotr Czajkowski (1840-1893). Obaj twórcy podnieśli wartość muzyki baletowej, która przedtem była bezwzględnie podporządkowana choreografii. Zanim jednak Delibes zasłynął swymi czołowymi dziełami, baletami i operami, przeszedł drogę tworzenia operetek (niekiedy wspólnie z Offenbachem). Zainteresowania baletem przejął od Adolphe Adama.

Przełomowym momentem w twórczości Delibesa było napisanie wraz z Ludwikiem Minkusem baletu La Source (Źródło). W walcu z tego baletu - obok późniejszych walców z Coppelii i Sylwii - zaprezentował się jako mistrz tej wytwornej formy. 

Szczytem twórczości baletowej Delibesa stała się właśnie Coppelia. Poziomem muzycznym dorównuje ona baletom Czajkowskiego, który wysoko cenił Delibesa. (Coppelia powstała w 1870, Jezioro Łabędzie w 1876 r.). Libretto o tematyce lalkowej podsunął sławny choreograf francuski, Saint-Leon. Jest ono oparte na noweli wielkiego romantycznego pisarza i muzyka, E. T. A . Hoffmanna i wykazuje podobieństwo tematyczne do opery Offenbacha Opowieści Hoffmanna.

Licencja na wystawienie utworu została wydana przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS. Wykonania odbywają się za zgodą wydawnictwa Heugel Edition (Wise Music Group).