Już od wydaniu powieści "Niebezpieczne związki" w 1782 roku towarzyszyła jej aura skandalu. Pierre Choderlos de Laclos, biorąc za tło wydarzeń obraz arystokracji osiemnastowiecznej Francji, obnażał podłości ludzkiej duszy, opowiadając o zemście, pożądaniu i manipulacji. To historia, w której mężczyźni są cyniczni i impertynenccy, kobiety okrutne i wyrachowane, zaś dla miłości, czułości i niewinności brak miejsca.

Ciekawa jest historia kinowych ekranizacji tego tytułu. Największą popularność zdobył film Stephena Frearsa z roku 1988, z Glenn Close, Johnem Malkovichem i Michelle Pfeiffer.

Czołowy polski choreograf Krzysztof Pastor i łotewski kompozytor Arturs Maskats spotkali się w Rydze. Z rozmów i spotkań narodził się pomysł baletu "Niebezpieczne związki" inspirowany powieścią i filmem. Kompozytor nie krył, że temat jest niezwykle fascynujący. - Cieszę się, że udało mi się wprowadzić do muzyki baletowej wokal. Skomponowałem arię dla kontratenora i krótką wstawkę dla zespołu wokalnego .- Nie próbuję imitować muzyki z epoki, w której Choderlos de Laclos napisał powieść - mówił Arturs Maskats. - Ale nie ukrywam, że formy barokowe i klasyczne, zwłaszcza tańców, były dla mnie inspiracją.

Prapremiera odbyła się w Rydze, potem  choreografię tę realizował  Narodowy Teatr w Ostrawie oraz Teatr Wielki w Poznaniu.

Teraz czas na Operę Nova w Bydgoszczy: zespół Baletu i Orkiestra intensywnie pracują. Premiera 11 listopada 2023 r.

KRZYSZTOF PASTOR 

Dyrektor Polskiego Baletu Narodowego i w latach 2011-2020 dyrektor artystyczny baletu Litewskiego Narodowego Teatru Opery i Baletu. Urodził się i kształcił jako tancerz w Gdańsku. Był solistą Polskiego Teatru Tańca Conrada Drzewieckiego, Teatru Wielkiego w Łodzi i Baletu Lyońskiego. W 1985 roku związał się z Holenderskim Baletem Narodowym (Het Nationale Ballet) i rozpoczął tam także pracę choreograficzną. Po zakończeniu kariery scenicznej, w latach 1997-1999 był choreografem Washington Ballet, a potem kontynuował swoją twórczość w Amsterdamie, gdzie w latach 2003-2017 zajmował pozycję choreografa-rezydenta Holenderskiego Baletu Narodowego. Tam powstała większość jego autorskich baletów. Zrealizował ponad 70 różnych choreografii, także z zespołami Australii (The Australian Ballet, West Australian Ballet), Belgii, Czech, Hongkongu, Izraela, Kanady, Litwy, Łotwy, Niemiec, Nowej Zelandii, Polski, Szwecji (Królewski Balet Szwedzki), Turcji, Węgier, Wielkiej Brytanii (Scottish Ballet), Włoch i USA (Washington Ballet i Joffrey Ballet).

W 2009 roku przyjął zaproszenie dyrektora Waldemara Dąbrowskiego, by objąć dyrekcję baletu Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, który uzyskał wkrótce autonomię artystyczną i został podniesiony do rangi Polskiego Baletu Narodowego. Pod jego dyrekcją zespół rozpoczął nowy okres dynamicznego rozwoju, wzmacniając swój skład artystyczny oraz wzbogacając repertuar o światowe arcydzieła choreograficzne i nowe prace polskich twórców. Zrealizował na scenie warszawskiej kilka swoich wcześniejszych baletów: Tristana, Kurta Weilla, In Light and Shadow, Moving Rooms, Romea i Julię, Burzę, Bolero i Do Not Go Gentle… a także nowe choreografie: I przejdą deszcze..., Adagio&Scherzo, Casanovę w Warszawie, autorską wersję Jeziora łabędziego i Koncert f-moll do muzyki Chopina.

Laureat nagród choreograficznych Międzynarodowego Konkursu Baletowego w Helsinkach i holenderskiej Fundacji Dansersfonds’79, nagród specjalnych polskiego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Związku Artystów Scen Polskich oraz ZAiKS-u. Odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” (2011), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015) i Honorową Złotą Gwiazdą Ministerstwa Kultury Republiki Litewskiej (2016) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2021). W 2017 roku otrzymał tytuł „Wybitnego Polaka” od Fundacji Polskiego Godła Promocyjnego „Teraz Polska”. W 2019 roku jego balet Dracula zrealizowany w West Australian Ballet otrzymał Performing Arts Western Australian Dance Award za Najlepsze Nowe Dzieło Taneczne.

ANNA KONTEK 
scenografka, kostiumolożka

Urodziła się w Polsce, gdzie studiowała architekturę. Następnie ukończyła Wydział Scenografii na University of Art and Design w Helsinkach. W roku 18982 otrzymała stały angaż w Fińskiej Operze Narodowej. Pracowała także w Japonii, Stanach Zjednoczonych, Francji, Polsce, Niemczech, Estonii, Rosji, na Białorusi, w Czechach, Szwecji, na Łotwie.

Została odznaczona Srebrnym medalem na Praque Quandriennale w roku 1995 za kostiumy do opery Słowik Strawińskiego, nagrodą fińskiej Fundacji Wihuri (Wihurin Säätiö) za spektakl Chowańszczyzna, opera Cud chłopak z jej scenografią i kostiumami została nagrodzona The Best Opera in the world 2017 YAMawards, opera Césara Cui Jeniec kaukaski z jej scenografią i kostiumami otrzymała natomiast nagrodę Onegin (najważniejsze wydarzenie teatru muzycznego w Rosji roku 2017). Anna Kontek została nagrodzona Kryształową Maską za najlepszą scenografię i kostiumy sezonu na Festiwalu Teatralna Wiosna w Rosji, również za Jeńca kaukaskiego (2018).

Anna Kontek zaprojektowała scenografie i kostiumy do przeszło 160 produkcji operowych, (m.in. Czarodziejski flet, Don Giovanni, Bal maskowy, Rigoletto,Don Carlos, Cyganeria, Tosca, Turandot, Borys Godunow, Lohengrin, Carmen, Katarzyna Izmajłowa, Ariadna na Naxos, Opowieści Hoffmanna, Głos ludzki, Niedźwiedź) operetkowych (Zemsta nietoperza, Wesoła wdówka), musicalowych (Dźwięki muzyki), teatralnych sztuk dramatycznych (m.in. Trzy siostry, Lato w Nohant, Dama kameliowa) i spektakli telewizyjnych.

Projektowała kostiumy i scenografie do baletów klasycznych, w tym do: Jeziora łabędziego Patrice’a Barta według Vladimira Bourmeistra, Dziadka do orzechów Rudolfa Nuriejewa, Śpiącej królewny Rudolfa Nuriejewa według Mariusa Petipy, Bajadery Natalii Makarovej według Mariusa Petipy, Jeziora łabędziego i Szecherezady Kennetha Greve’a, Kopciuszka i Trzech muszkieterów Paula Chalmera, Snu nocy letniej Youriego Vamosa, Niebezpiecznych związków Krzysztofa Pastora, Le Corsaire Suite Mariusa Petipy, Le Corsaire Michela Bejara; a także do takich baletów współczesnych jak: Mały Ksiażę Elsy Sylvestersson, Die Wahlverwandschaften i Wieczorne tańce Toma Schillinga, Refleksje z Kalevali Heikki Värtsi, Muumi troll i Kometa Anandaha Kononena, Muminek i Czarodziejski kapelusz Kennetha Greve’a.