OPOWIEŚCI WĘDROWCA

Atelier Młodych Twórców to w zamierzeniu cykl spektakli ukazujących talent i pasje drzemiące w artystach Opery Nova. Inicjatywa pierwszego przedstawienia pochodzi od tancerzy i muzyków, którzy pragną przedstawić się także jako twórcy.

Spektakl poświęcony jest pamięci Andrzeja Szwalbego, kreatora życia kulturalnego w Bydgoszczy, którego zasługi dla instytucji kultury i środowiska artystycznego naszego Miasta są nie do przecenienia. Jako orędownik  różnorakich dziedzin sztuki patronuje  On wieczorowi, który łączy sztukę tańca z wirtuozowską grą.

Prolog/Epilog - Szukając przestrzeni

Choreografia: Artem Rybalchenko 

Wszyscy jesteśmy Wędrowcami. Drogę, którą przemierzamy od narodzin do śmierci, determinuje tak wiele: napotkane sytuacje, ludzie, nasze doświadczenia i wybory. Wciąż na nowo wędrujemy, stawiając pytania i poszukując odpowiedzi, by na końcu drogi rozpocząć wszystko od początku. Etapy życia, podobnie jak pory roku, przychodzą i odchodzą, lecz zawsze są inne...

Część I - Wiosna. Światła

Choreografia: Maria Martins 

Nieustanny cud życia polega na odnajdywaniu i gubieniu siebie. Chyba wszyscy doświadczyliśmy uczucia samotności w tłumie. Dokładając wszelkich starań, by odnaleźć siebie i nauczyć się patrzeć na jasną stronę życia, podążamy za tym, co nas uszczęśliwia i w co głęboko wierzymy. Sami musimy przekonać się, stojąc na rozdrożu, która droga jest właściwa i dobra, biorąc pod uwagę wpływ, jaki mamy na życie innych. Wreszcie, nigdy nie powinniśmy zapominać, że szczęście można znaleźć nawet w najciemniejszych miejscach i że każdy z nas ma swoje własne wewnętrzne światło, więc nie zapominajcie na krętych ścieżkach życia włączyć światło.

Część II - Lato. Zenit

Choreografia: Jorge Gutierrez

Od czasów starożytnych znaczenie słów ofiara, poświęcenie było interpretowane na różne sposoby. Dziś, gdy słyszymy to słowo, myślimy o ofiarowaniu czegoś z siebie, czegoś, co wymaga dodatkowego wysiłku. Jednak etymologiczne pochodzenie to: czynić rzeczy świętymi lub błogosławić rzeczy. Pamiętając o tych definicjach, stworzyłem choreografię dotyczącą tego, co nadaje naszej egzystencji szczególną wartość, tego, że kiedy się poświęcamy, jesteśmy szczęśliwsi. Posłużę się tematem migracji: dla jednych to po prostu wybór życiowy, dla innych - konieczność. Introspektywnie przyjrzę się naszemu wewnętrznemu dziecku i temu, jak radzimy sobie w dorosłym życiu i wszystkim, co jest jego częścią.

Część III - Jesień. Peirasmos (Pokusy)

Choreografia: Olga Markari

Pycha, chciwość, nieczystość, zazdrość, łakomstwo, gniew, lenistwo - oto siedem grzechów głównych. Tej klasyfikacji dokonano we wczesnym średniowieczu, uznając je za śmiertelne dla duszy. Utwór ten bada spotkanie z nimi, pokazuje walkę z pokusami i wreszcie akceptację ich obecności w życiu człowieka. Przedefiniowuje to, co jest uważane za wysoce naganne. Jest próbą przedstawienia upadków i błędów jako naturalnego procesu rozwoju.

Część IV - Zima. Atman

Choreografia: Abigail Cockrell

Ram Dass mówi: Śmierć to zdejmowanie ciasnego buta, który dobrze nosiłeś. Śmierć ego to proces, przez który wszyscy przechodzimy wiele razy w życiu. To walka przepełniona strachem, oporem i chaosem, gdyż ego chce kontrolować nasze umysły. Kiedy umiera, pozostawia w nas miejsce na odrodzenie. Mężczyzna jest postacią przewodnika, który wspiera kobietę w drodze ku śmierci, a poddanie się jej jest drogą ku wolności. W swojej choreograficznej opowieści czerpię wiele inspiracji od Rama Dassa, który mówi: wszyscy po prostu odprowadzamy się do domu. To właśnie robią tancerze. Idźcie razem ku śmierci, ku wolności, ku miłości i powróćcie do źródła wszystkiego, co jest.